Na koniec 2021 r. rezerwy dewizowe NBP wyniosły 166 mld dol.

"Na koniec 2021 r. rezerwy dewizowe NBP osiągnęły równowartość 166 mld dol., wzrastając sześciokrotnie w stosunku do poziomu z 2000 r. i niemal dwukrotnie w ciągu ostatniej dekady" - podał NBP.

Bank centralny zaznaczył, że w rankingu krajów dysponujących największymi rezerwami dewizowymi Polska plasuje się na "wysokiej 20. pozycji".

"Obecna wielkość rezerw dewizowych NBP, odpowiadająca blisko 26 proc. PKB Polski, zapewnia zachowanie właściwego poziomu powszechnie stosowanych wskaźników adekwatności rezerw, odzwierciedlających przede wszystkim potencjalne potrzeby bilansu płatniczego w sytuacjach kryzysowych" - wskazano w informacji.

Rezerwy dewizowe - jak podał NBP - to posiadane przez bank centralny łatwo rozporządzalne, płynne aktywa zagraniczne. Obejmują rezerwy walutowe, czyli aktywa w walutach obcych, głównie w formie papierów wartościowych, lokat i gotówki, oraz złoto. Bank dodał, że zarządzanie rezerwami dewizowymi to jeden z ustawowych celów działalności Narodowego Banku Polskiego.

"Obecnie podstawową rolą rezerw dewizowych jest wzmacnianie wiarygodności kredytowej kraju. Wielkość rezerw uwzględniana jest m.in. przy ocenie stabilności makroekonomicznej i finansowej dokonywanej przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, agencje ratingowe czy też inwestorów zagranicznych" - poinformował NBP. Bank dodał, że im wyższa ocena wiarygodności kredytowej, tym niższy koszt finansowania na rynkach globalnych, mniejsza zmienność kursu walutowego i niższe ryzyko gwałtownego odpływu kapitału.

Bank podkreślił, że od 2000 r. tempo akumulacji rezerw dewizowych NBP pozostaje zgodne z trendem światowym. Jednak główne źródła tej akumulacji - jak dodano - były odmienne od typowych dla większości gospodarek wschodzących. "W przypadku Polski sukcesywny wzrost wartości rezerw wynikał nie z prowadzonych interwencji walutowych, ale przede wszystkim z dodatniego salda przepływów zewnętrznych, pochodzącego w dużej mierze z napływu środków z Unii Europejskiej" - podał NBP.

Przywołując dane Ministerstwa Finansów bank przypomniał, że wartość netto napływów z UE w latach 2004-2021 wyniosła 143,4 mld euro (178 mld dol.).

Z przedstawionych przez bank informacji wynika, że ze względu na specyfikę polskiego systemu finansowego, szczególną rolę w rezerwach NBP odgrywa euro, m.in. jako waluta, w której dostarczana byłaby płynność sektorowi bankowemu w sytuacji znacznych zaburzeń jego funkcjonowania lub przeprowadzane byłyby interwencje walutowe w razie konieczności ograniczenia zmienności kursu złotego. Dodatkowo - jak zaznaczono - euro charakteryzuje się najniższą spośród walut znajdujących się w portfelu rezerw zmiennością względem złotego, więc przyczynia się do poprawy profilu ryzyka rezerw. Dlatego udział euro w rezerwach NBP pozostaje relatywnie wysoki, pomimo niskich, a w krótszych sektorach krzywej dochodowości ujemnych, rentowności obligacji denominowanych w tej walucie.

"Jednak, pomimo dominującego udziału dol. i euro w rezerwach, NBP może być zaliczany do grona banków centralnych o relatywnie silnie zdywersyfikowanej strukturze walutowej rezerw. Łączny udział tych dwóch podstawowych walut w rezerwach NBP wynosi 61 proc., podczas gdy w globalnych rezerwach sięga około 80 proc." - poinformował Narodowy Bank Polski.

Bank zwrócił uwagę, że począwszy od 2006 roku, gdy portfel rezerw NBP obejmował dol. (45 proc.), euro (40 proc.) i funty bryt. (15 proc.), bank centralny stopniowo włączał do rezerw kolejne waluty: dolara australijskiego (na koniec 2021 roku jego udział wynosił 8 proc.), koronę norweską (6 proc.), dolara nowozelandzkiego (3 proc.), a w 2021 roku – również dolara kanadyjskiego (10 proc.). Celem tego działania było podwyższenie dochodowości rezerw w długim okresie przy ograniczeniu ryzyka kursowego, czyli głównego ryzyka w procesie inwestowania rezerw - dodano.