Kiedy trzeba płacić za psa

Zgodnie z ogólnie znanym przysłowiem pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Warto jednak pamiętać o tym, że pomimo oczywistych korzyści wynikających z posiadania czworonoga, wiążą się z tym również różnego rodzaju obowiązki, także podatkowe.

To czy poniesiemy opłatę od posiadanego psa zależy od gminy. Również jej wysokość i termin płatności różni się w poszczególnych gminach.

Posiadanie psa to duża odpowiedzialność. Oczywistym jest, że o domowego zwierzaka trzeba dbać, nie wspominając już o czasie, który należy mu poświęcić. Dlatego też decyzja o nabyciu czworonoga powinna być przemyślana. Warto również sprawdzić, czy w gminie nie została wprowadzona opłata od posiadania psów.

Opłata lokalna z tytułu posiadania psów
Dodatkowym zobowiązaniem, o którym należy pamiętać, jest opłata lokalna, pobierana od posiadacza psa. Zgodnie z artykułem 18a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłata od posiadania psów może zostać wprowadzona przez radę gminy. To rady gminy same decydują o tym czy na ich obszarze posiadacze psów zapłacą dodatkową należność. Niezależnie jednak od decyzji gminy niektóre kategorie osób nie muszą się martwić tym dodatkowym zobowiązaniem z uwagi na przewidziane w ustawie zwolnienia.

Wysokość opłaty
Ze względu na to, że opłata od posiadania psów stanowi opłatę lokalną, określaną przez jednostkę samorządu terytorialnego, jakim jest gmina, jej wartość może się różnić na terenie kraju. Decyzja o jej wysokości należy bowiem do rady gminy, która w formie uchwały ustala ją na rok podatkowy.
Należy w tym miejscu podkreślić, że podlega ona limitowi górnemu, w celu zapobieżenia ustalania zbyt wysokich stawek. Opłaty lokalne stanowią bowiem dochód jednostek terytorialnych.

Maksymalna wysokość opłaty za psa, według obwieszczenia Ministra Finansów w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2012 roku wynosi 115,31 zł. W praktyce opłaty te są często o wiele niższe, np. w Gminie Osielsko wynosi ona 45 zł od jednego psa, w Józefowie 40 zł, w Redzie 72 zł.

Termin zapłaty
To również rada gminy określa w drodze uchwały zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności tej należności. Często zobowiązanie należy uregulować do 31 marca, a w przypadku powstania obowiązku jej uiszczenia po tej dacie, w terminie 14 dni od powstania tego obowiązku. W przypadku powstania lub wygaśnięcia obowiązku uiszczenia opłaty w ciągu roku podatkowego, stawkę roczną zazwyczaj zmniejsza się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w którym nie istniał obowiązek jej zapłaty. Ale są też inne terminy np. do 30 marca albo do 15 marca, a w przypadku nabycia psa po tym terminie do 15 listopada każdego roku. Trzeba więc sprawdzić w swojej gminie, czy opłata jest wymagana, a jeśli tak, jaka jest jej wysokość, termin i sposób zapłaty.

Osoby niepełnosprawne
Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Oznacza to, że jeśli jesteś w wymienionej w ustawie grupie to opłaty nie musisz płacić chociaż rada gminy ją wprowadziła.
Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że opłaty od posiadania psów nie pobiera się od osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zwolnienie to przysługuje w odniesieniu do posiadania jednego psa. Dodatkowo, osoby niepełnosprawne są zwolnione z omawianej opłaty, ale tylko w przypadku posiadania psa asystującego, na przykład psa przewodnika.

Osoby starsze i rolnicy
Ustawa w katalogu zwolnień z opłaty za posiadanie psa nie pominęła osób starszych. Osoby powyżej 65 roku życia, prowadzące samodzielnie gospodarstwo domowe nie muszą wnosić opłaty w przypadku posiadania psa, ale tylko z tytułu jednego zwierzęcia.
W przypadku podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych ustawodawca przewidział zwolnienie z opłaty – z tytułu posiadania nie więcej niż dwóch psów. Opłaty za posiadanie dwóch psów nie poniosą natomiast podatnicy podatku rolnego od gospodarstw rolnych.

Przedstawicielstwa dyplomatyczne
Ze zwolnienia z tej opłaty korzystają także członkowie personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli:
nie są obywatelami polskimi i
nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy jednakże pamiętać o tym, że warunkiem pozwalającym na skorzystanie z tego zwolnienia jest zasada wzajemności.